Levensverhaal

Er brak een tijd aan waarin grote beslissingen moesten worden genomen. Ze zouden vergaande consequenties hebben. Samen met mijn moeder maakte ik de keuze om het relatief kleine ouderlijke bedrijf te moderniseren en voort te zetten. Zo sloeg ik eigenlijk een fase van mijn leven over. Op mijn 18e werd van mij verwacht dat ik volwassen was. Die levensfase heeft ervoor gezorgd dat ik een stevig verantwoordelijkheidsgevoel heb ontwikkeld. Mijn moeder gaf me veel support en ik ben ontzettend dankbaar voor wat zij in die tijd voor mij heeft betekend.

Vanuit mijn kerkelijke achtergrond worstelde ik in die tijd met de vraag waar mijn vader zou zijn. In datzelfde jaar verongelukte er in ons dorp ook nog een leeftijdsgenoot die ik goed kende. Ik bleef worstelen met de vraag over het leven na de dood. Er over praten met de predikant en op de jeugdvereniging hielp wel voor de verwerking van het verdriet, maar ik kreeg geen antwoord op mijn vragen over geloofszekerheid. Ondertussen was ik in de kerk de jongste medewerker van het evangelisatieteam geworden. Mensen met wie we in gesprek kwamen, kon ik in de regel wel geijkte antwoorden geven. Maar echte antwoorden moest ik schuldig blijven. Ik leefde zelf immers ook nog in onzekerheid ten aanzien van mijn geloof. Die zoektocht naar antwoorden op echte levensvragen heeft ervoor gezorgd dat ik nog altijd bewogen ben met mensen die met soortgelijke vragen worstelen.

In de avonduren besloot ik te gaan studeren. Gewoon om toch maar zinvol bezig te zijn. Mijn moeder stimuleerde me daarin. Dankzij het feit dat een oud medewerker van ons bedrijfje bereid was om af en toe in te springen haalde ik in korte tijd verschillende diploma's. Mijn interesse lag bij macro-economie. Ironisch genoeg heb ik later nooit echt gebruik gemaakt van deze opleidingen. God had kennelijk andere plannen met m'n leven.

Door een bijzondere ontmoeting met een echtpaar op ons dorp raakte ik gemotiveerd om een interkerkelijke vrijetijds-cursus te gaan doen: de zgn. Grote Opdracht School. Deze cursus werd aanbevolen als interkerkelijke cursus voor evangelisatie, discipelschap en leiderschap. Ik reisde met veel genoegen een jaar lang elke week naar Veenendaal. Op deze cursus ontmoette ik eigenlijk voor het eerst in mijn leven christenen uit andere kerken. Er ging een wereld voor me open.... Niet in het minst omdat mijn zoektocht naar antwoorden op levensvragen hier tot stilstand kwam. Want gedurende deze cursus werd me duidelijk dat God glasheldere antwoorden geeft op alle vragen waarmee ik had geworsteld. In 1980 kwam ik tot bewust geloof. De lesstof van dat jaar heb ik als het ware in gedronken. Na afloop van dat ene jaar heb ik de keuze gemaakt om de toenmalige Brandpunt Bijbelschool te volgen. Het verlangen om God beter te leren kennen is in die jaren enorm ontwikkeld.

Alle tijd die ik niet noodzakelijkerwijs hoefde te besteden aan mijn bedrijf, werd gebruikt voor studie en lezen. In een later stadium raakte ik als vrijwilliger betrokken bij Agape. Ik merkte al snel dat daar mijn hart lag. Het waren de eerste jaren van mijn bediening bij Agape waarin ik ontdekte dat God mij gaven heeft gegeven op het gebied van leiderschap en onderwijs. Gedurende de avonden en op zaterdag was ik vaak weg om in éé
n van de kerken in de regio toerustingen te geven. Langzamerhand werd ik ook gevraagd om te spreken in zondagse samenkomsten, iets wat ik nog altijd met veel vreugde doe. In 1990 kwam er een switch. Ik was ondertussen getrouwd met Marianne en we hadden toen twee kinderen. We stonden voor ons gevoel op een kruispunt: de gecombineerde werkzaamheden thuis en elders werden fysiek een te zware last. Mijn echte roeping lag op dat moment bij het werk van God; en daar hebben we toen ook echt voor gekozen. Het was een keuze die niet door iedereen in onze omgeving werd begrepen.

Als medewerker binnen de organisatie stond ik bekend vanwege mijn pragmatische houding. In die tijd heb ik vaak verteld dat mijn werk, mijn hobby, mijn bediening en mijn roeping allemaal hetzelfde waren. Toerusting geven, een campagne voorbereiden, spreken..... Het was allemaal een echte uitdaging voor me. Want ik ging voor zichtbaar resultaat. Dat kenmerkt mijn manier van werken nog steeds: Niet alleen praten maar vooral ook aanpakken! Toch is er later wel wat verandering in gekomen. God confronteerde me een aantal keren met het feit dat geduld mijn zwakst ontwikkelde karaktereigenschap was. En dat me dat soms minder bruikbaar maakte in Zijn Koninkrijk. Gedurende mijn leven heeft Hij mij op dat terrein verder gevormd. Hij heeft me gemaakt tot een visionair, en dat koester ik, maar Hij liet me ook zien dat Ik Hem alleen maar hoefde te volgen en niet hoefde in te halen. Het leren kennen van mezelf en het leren kennen van de ander heeft me geholpen om beter te functioneren als adviseur gemeenteopbouw.

Ik gebruik vaak het beeld van de spiegel in mijn trainingen, studies en coaching. Niet om te veroordelen, maar als stimulans voor zelfreflectie, die bedoeld is om beter te functioneren. Ook in mijn preken is er verandering te bespeuren volgens luisteraars die mij al heel lang kennen. Ze zijn nog steeds pragmatisch, maar er komen steeds meer pastorale elementen in naar voren. En dat ervaar ik ook als waardevol. Levenservaring moet je immers doorgeven. Nog meer dan voorheen geniet ik van jonge mensen die leergierig zijn en niet tevreden zijn met de geijkte antwoorden. Maar bijv. gewoon willen weten hoe God in mijn leven gestalte krijgt. En ook willen weten waar ik gefaald heb en hoe ik daar mee om ben gegaan. Je kunt immers maar op twee manieren leren: óf door schade en schande, óf door levenslessen te trekken uit de fouten die andere mensen gemaakt hebben. Meer en meer ben ik zelf gespitst om te kiezen voor de tweede insteek. Het is dan ook mijn verlangen om in de toekomst bestaande en toekomstige leiders in de kerken optimaal en maximaal te mogen blijven dienen, met datgene wat God mij leert.

Vanaf 2000 mocht ik betrokken raken bij de introductie van vernieuwende kerkvormen in ons land. Daarbij is het voor mij een uitdaging om kerken te helpen cultureel relevant te zijn, zonder water bij de evangeliewijn te doen. Ik geniet ervan om gemeenten die in een vicieuze cirkel dreigen te geraken, te helpen bij het (her-)ontdekken van hun visie en doelen. Als dan het vuur en enthousiasme weer terugkomt in de gemeente, en de liefde voor de Heer en voor elkaar groeit, ervaar ik een gevoel van tevreden dankbaarheid.

Ik wil jou en je kerkelijke gemeente graag dienen met wat God mij heeft toevertrouwd!
En zie uit naar je reactie. Iedere vraag van jou is voor mij een uitdaging om mee aan de slag te gaan.

Jan

Jan Baan
Neerpolderseweg 71a
3381 JR Giessenburg
The Netherlands

0184-653412 (kantoor)
0184-651418 (prive)

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Copyright © Jan Baan